Kto powinien zachować szczególną czujność?
Każda osoba po 40 roku życia, która znajduje się w grupie ryzyka POChP, powinna bacznie obserwować swoje ciało i reagować, gdy pojawią się sygnały mogące wskazywać na rozwój tej choroby. Do najważniejszych czynników znacząco zwiększających prawdopodobieństwo zachorowania zaliczamy:
- palenie papierosów (czynne i bierne), dotyczy to również osób, które zerwały z nałogiem,
- pracę w warunkach wysokiego zapylenia,
- wdychanie chemikaliów (np. pracownicy produkcji),
- oddychanie silnie zanieczyszczonym powietrzem (na ten czynnik w sezonie grzewczym narażeni jesteśmy praktycznie wszyscy).
To warto wiedzieć
Przewlekła Obturacyjna Choroba Płuc nie jest już chorobą typową dla mężczyzn. Obecnie równie często diagnozuje się ją u przedstawicieli obojga płci.
Znamienny jest również fakt, że w Polsce, podobnie jak w większości rozwiniętych krajów świata, systematycznie spada liczba palaczy, natomiast w ślad za tym nie idzie poprawa statystyki diagnozowanych przypadków POChP. Jednoznacznie świadczy to o tym, że coraz większy wpływ na zachorowalność ma bardzo niska jakość powietrza w naszym kraju. To właśnie smog może być głównym czynnikiem determinującym wzrost liczby pacjentów z Przewlekłą Obturacyjną Chorobą Płuc.
Jeśli znajdujesz się w którejkolwiek z wymienionych grup ryzyka i masz podejrzenie POChP, to nie zwlekaj z diagnostyką.
Warto być wyczulonym na objawy POChP
Największym problemem związanym z Przewlekłą Obturacyjną Chorobą Płuc od lat jest późne rozpoznanie choroby, kiedy nawet poprawa jakości życia pacjenta może być bardzo trudnym zadaniem. Stąd lekarze zwracają uwagę na to, aby nie lekceważyć nawet nieswoistych objawów POChP, które mogą wskazywać na początki choroby.
Najbardziej charakterystyczne symptomy POChP to:
- Przedłużający się kaszel – zwłaszcza taki, który nasila się rano i wieczorem. Podejrzenie POChP powinno się pojawić w momencie, gdy kaszel nie ustępuje przez wiele dni, a przy tym nie można go powiązać z np. infekcją, zapaleniem oskrzeli czy alergią,
- Odksztuszanie plwociny – u osób z POChP jest to właściwie rytuał, szczególnie poranny i wieczorny. Z czasem, jeśli ten objaw zostanie zbagatelizowany, w plwocinach może się pojawić krew, co już jednoznacznie wskazuje na konieczność pilnej diagnostyki nie tylko w kierunku Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, ale także raka płuca.
- Duszność – wiele osób myli POChP i astmę właśnie przez to, że w obu chorobach występuje duszność. Charakterystyczne dla Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc jest natomiast to, że tutaj duszność nasila, nie jest napadowa. Początkowo duszność dokucza pacjentowi tylko po wysiłku fizycznym, z czasem natomiast może występować także podczas leżenia na kanapie czy snu.
- Obniżona tolerancja na wysiłek – jest to bardzo specyficzny objaw POChP, na który szczególną uwagę powinny zwrócić osoby młode i aktywne fizycznie. Jeśli od pewnego czasu masz trudności z np. wykonaniem całego treningu, szybko męczysz się podczas wchodzenia po schodach, bieganie zastępujesz spacerami, a i tak przejście dłuższego dystansu sprawia Ci problemy, to powinno się tutaj pojawić podejrzenie POChP.
Są to tylko najważniejsze i najczęściej obserwowane objawy Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc. Sygnałów alarmowych jest jednak znacznie więcej, dlatego warto zajrzeć na stronę https://oddychajmy.pl/podstawowe-objawy/, gdzie znajduje się szczegółowy opis objawów POChP wraz z wiarygodnymi informacjami na temat choroby, jej przebiegu i metod leczenia.
Co zrobić, gdy masz podejrzenie POChP?
Przede wszystkim nie należy zwlekać z wizytą u lekarza. Zaobserwowane objawy nie muszą wcale oznaczać Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc, natomiast bezwzględnie wymagają szczegółowej diagnostyki.
W pierwszym kroku należy się zgłosić do swojego lekarza rodzinnego, który po przeprowadzeniu wywiadu z pacjentem i potwierdzeniu, że opisane objawy mogą wskazywać na POChP, wypisze skierowanie do poradni pulmonologicznej, w której pacjent będzie dalej diagnozowany.
Rozpoznanie POChP opiera się w głównej mierze na badaniu spirometrycznym (wykonywanie wdechów i wydechów zgodnie z poleceniami personelu medycznego przy pomocy ustnika specjalnego aparatu). Ponadto w diagnostyce Przewlekłej Obturacyjnej Choroby Płuc wykorzystuje się takie badania, jak RTG klatki piersiowej, echo serca, EKG, badanie gazometryczne, pulsoksymetrię oraz ergospirometrię, czyli ocenę tolerancji wysiłku.
W przypadku potwierdzenia choroby podejmowana jest decyzja odnośnie do wyboru formy i zakresu leczenia.